Intuïtie

Onze intuïtie is iets heel belangrijks. Hoewel ze vaak overschaduwd wordt door ons intellect leren we na veel vallen en opstaan te vertrouwen en te handelen naar deze innerlijke leiding. Dat is ook de betekenis van het woord in-tuïtie. In betekent naar binnen gaan en tuïtie betekent zowel het les, onderricht als geschenk. Onze intuïtie is dus een geschenk.

We zijn hier niet zomaar. Dat wil ik even stellen. Jij en ik zijn niet zomaar hier op aarde. Je hebt een doel hier en een reden van bestaan. Ook al herinner je je nu niet waarom je hier bent, je intuïtie zal je feilloos leiden op jouw pad. Jouw pad heb je al gepland samen met het grote geheel voor je hier kwam, weet je. Dat betekent ook dat het de grootste kans van slagen heeft als je je intuïtie of innerlijke leiding vindt en volgt. Ik noem dat de stem van je hart. Daarmee bedoel ik dat je eeuwige zelf, wat we werkelijk zijn dat altijd zal bestaan, ons de kans geeft om leiding te ontvangen van iets wat groter is dan onze persoonlijkheid. Vele mensen noemen dat je ziel. Deze ziel is vol passie voor het leven. Bezield leven is heerlijk. Dat geeft voldoening. Als je bezield leeft, voel je lekker in je vel en blij en je voelt, nee, je weet dat je nuttig bent en dat je iets betekent.

Waarom ik het hier heb over de taal van de ziel en onze intuïtie is omdat ik er een paar weken geleden een keer niet naar geluisterd heb. Het was even geleden (voor zover me bewust ben). Er kwam een familie-weekend aan. Mijn papa trakteert ons jaarlijks op een moment om samen te zijn met zijn allen. Ik hou van mijn familie ook al hebben wij net als alle families een geschiedenis, pijnlijke verhalen over wat is gebeurd waar we aan blijven hangen afgezien van eigen karakters die botsen en eigen boeiende levensverhalen.

Ik voelde op voorhand dat “gaan” me veel stress ging opleveren. Mijn oudste dochter heeft zich geëngageerd als leidster in de jeugdbeweging is gestart met haar eerste jobke om zelf leuke dingen die ze graag wil doen te kunnen betalen en besliste om niet mee te gaan. Ik besliste om het wel te doen.

De locatie was prachtig. Heerlijke gelegenheden om te wandelen, perfect huisje, sauna en bubbelbad in het huisje. Ik kwam zaterdagochtend uitgeput aan. September is voor mij een hele drukke maand. Dan doe ik een paar beurzen en opendeurdagen omdat ik dat leuk vind en om te laten zien dat ik er ben en mijn ding doe om de mensen die willen te ondersteunen om de stem van hun hart te volgen. Dat doe ik zo graag. Dan ben ik op het einde van die maand ook moe. Fysiek en mentaal. Dan heb ik het nodig om te herbronnen en naar binnen te gaan.

In die toestand kwam ik aan. Niet ideaal om aan een familieweekend te beginnen. Veel was gezellig. De kinderen bij elkaar, mijn vader gelukkig zien met zijn nieuwe partner, mijn broer en mijn zus zien. Het kwam in de namiddag toch tot een conflict met mijn zus. Wij lopen beiden al jaren op eieren als we bij elkaar zijn en als er dat werkt niet zo goed. We kunnen niet goed met elkaar communiceren. Dat speelt al heel lang. Met als gevolg dat we er pas drie weken na datum terug helemaal uit zijn. Pas op, dat is een enorme vooruitgang. Aan jezelf werken helpt echt!!!! Maar die drie weken heb ik niet echt lekker in mijn vel gezeten. Een paar dagen had ik writers block, plan block, creativiteit block, inspiratie block, emotie block, … Wellicht herken je hier wel iets van jezelf in.

Toen ik gisteren ging zitten en in dialoog ging met mijn intuïtie. Ik hoorde letterlijk dat ik effe van het padje af was. Ik was even wat verbaasd want ik wens alles “goed” te doen en voelde ook dat er iets van klopte maar begreep het niet goed. Ik slaagde er wel in om wat creatief te zijn en wat te schilderen. Vannacht heb ik ook lekker geslapen maar toen ik wakker werd, speelde mijn hoofd terug de film van vervelende dingen van jaren terug met mijn zus af. Ik weet dat ik niet mijn verleden ben en dat zij dat ook niet is en ging opnieuw aan de slag met vergiffenis. Toch speelde de film zich opnieuw af. Ik had iets nog niet echt begrepen. Wat was het dan toch dat ik had gedaan dat hiertoe leidt? Ik ben mezelf geweest, ben eerlijk geweest dus er kwam geen schuldgevoel naar boven. Maar toch knaagde het verder aan me.

Plots herinnerde ik me dat ik zo veel stress had voor dat weekend en dat ik eigenlijk echt behoefte had gehad aan mijn huis terug op orde brengen, wat snoeien in de tuin en gewoon wat zitten dromen in de zetel met een kop dampende thee. Ik heb niet naar mijn eigen behoefte geluisterd! Mijn intuïtie zei me heel duidelijk dat ik niet moest gaan.

Mijn vraagstuk was opgelost. Heerlijk. Een last viel van me af. Het leek zelfs of ik terug helderder kon zien. De film van “vervelende situaties met … en familie” stopte helemaal. Ik ben niet boos op hen. Ik heb mijn hart even niet gevolgd. Ik snap het!

Het is zo belangrijk om dat wel te doen! Want dan ben je gelukkig en word je magnetisch voor meer geluk en vrijheid. Dat is toch wat we werkelijk willen in het leven?

Tijd om de cursus om die stem van ons hart te vinden nog eens op het programma te zetten! Mooi om het jaar mee af te sluiten zodat we die stem telkens duidelijker en helderder kunnen horen en 2019 helemaal invullen vanuit ons hart.