ONZE AARDE trilt. De laatste twee dagen kon ik maar een ding, stil gaan zitten in de zetel. Ik begreep maar niet wat ik allemaal voelde en zocht overal oorzaken. Hier is net een ziekenhuis opengegaan, dat brengt hier een hele andere dynamiek, ook in de energie. Dat is even wennen, dacht ik en ook energetische opkuis maar aan de andere kant voel ik dat er samen met de zieken zoveel liefde is meegekomen. Prachtige engelen die mensen helpen overgaan, gidsen en engelbewaarders en dan ook al die mensen die hun leven geven om anderen beter te maken. Zo veel liefde is er in mijn achtertuin gepland. Dus dat is niet de oorzaak van de onrust die ik voel. Ik zocht het in mezelf en vond nog wat restanten van mijn geboorte die me nog wat lijken tegen te houden en ging erdoorheen. De onrust bleef.
Ik belde een lieve vriendin. Als er dingen zijn op collectief vlak dan vinden we meestal samen een goede oplossing die ons terug vrede geeft. Ook zij had al twee dagen niets anders gedaan dan gerust. Ze voelde zo veel gebeuren en zij zocht het bij de volle maan. Ja het is bijna volle maan en deze maan is krachtig. Dat was gisteren goed te zien ook. Ze liet zich zien van achter de wolken. Majestatisch weerkaatst ze het licht. De onrust bleef, dat was het ook niet. Het leek logisch maar dat is het antwoord niet.
Toen vertelde ik dat het voor mij lijkt of de aarde beeft. Alsof er iets op til is. Iets moeilijks. Mijn vriendin beaamde dat de aarde het moeilijk heeft en dat is logisch met wat er allemaal op aarde gebeurt en hoe we met haar en elkaar omgaan. Ook dat antwoord gaf geen voldoening.
We bleven een beetje verder praten over de aarde. Nu ik het met jullie deel, voel ik terug de vreugde en dankbaarheid die ik gisteren voelde. Plotseling zag ik dat de aarde open is. Er is een grote opening in de vorm van een kloof, een snede die zich steeds meer opent. In deze opening is iets dat zich toonde in de vorm van een gigantische baby. Prachtig en puur licht. In de opening van de aarde toonde zich niets anders dan licht. Dat me vervult met ontzag en ontroering. De aarde is aan het bevallen. De nieuwe aarde wordt geboren. Het is waar!
Het is echt waar de nieuwe aarde is onderweg en bovendien, lieve mensen is die opening van licht hier, onder onze voeten. Hier in West-Europa. Het staat hier te gebeuren lieverds. Hier laat ze zich het eerste zien. Moeder aarde toonde zich in de vorm van de Godin, de Grote Moeder en ze lachte naar me. Zo veel liefde deelt ze met ons. Onvoorstelbaar. Haar kind heeft ze bijna op de arm. Nog twee jaar zei ze. Grote wezens hebben meer tijd nodig om geboren te worden dan kleine. Net zoals de zwangerschap van een olifant veel langer duurt dan van een mens.
Dus lieve mensen, het staat echt te gebeuren en laat dit een opluchting voor je zijn. Al het werk dat je gedaan hebt, dat je nog zal doen. Dat je je best doet om positief en vol hoop te blijven voor de toekomst ook al zie je er nog weinig van in je omgeving is waardevol. Ga door. Geef niet op. Het is prachtig. Je wordt mee opnieuw geboren met de aarde. Nog eventjes. We staan echt aan het begin van een nieuw tijdperk waarin het heerlijk is om op aarde te leven en veilig.
We dragen de herinnering in ons van hoe het kan zijn en doen allemaal wat we kunnen om vrede en harmonie te hebben in ons gezin, werk en familie. Doe verder want nu begin je de vruchten ervan te plukken. Angst heeft de aarde en ons grotendeels in zijn grip. We worden hier bewust van en doen moedig verder. We zijn af en toe nog bang en laten ons daar niet door tegenhouden. Als we een vredevolle wereld willen is het nodig dat we leren communiceren en op een liefdevolle manier opkomen voor wat juist is en goed. Mijn lieve broers en zussen, samen komen we er. Weldra.
We zijn nu in het ochtendgloren van de nieuwe aarde. Een aarde van licht. Een lichtkind. Het laat zich al zien en voelen aan hen die zich ervoor openstellen. Het is hier. Bij ons. Het nodigt ons uit om speels en creatief te zijn.
Dus doe iets leuks vandaag en wees blij om wat er komt.
Liefs,
Sara
